Старэе вёсачка карэннем…
Моладзь асядае ў гарадах.
Як рыба ў возеры, дурэее
Па барах ды па кабаках.
Старэе вёсачка, старэе…
І нарастае ў сэрцы боль.
Ляжыць зямля папарам, прэе,
Нам не патрэбная з табой.
На нас таўро – “Перасяленцы”,
Не вытравіць і не адмыць.
Адно пытанне застаецца:
Вось як з сумленнем толькі быць?!
|
|
